اشنایی با زبان چینی :

اهمیت زبان چینی

جایگاه جهانی و منطقه‌ای کشور چین در میان کشورهای آسیا به ویژه رشد و توسعه سریع آن و وجود شعبه، نمایندگی و یا کارخانه ۵۰۰ شرکت برتر دنیا در چین در دهه‌های اخیر، اهمیت زبان چینی را دوچندان کرده است.

ما نیز با این توصیفات برآن شدیم که در طی مقاله ای مختصر به بررسی این زبان در حال گسترش بپردازیم.

تعداد حروف الفبای چینی

این سوال ذهن خیلی از زبان آموزان و علاقه مندان به زبان چینی را درگیر نموده است. اما واقعا زبان چینی چند حرف دارد؟ جواب اصلی به این سوال این است که زبان چینی اصلا حروف الفبا ندارد. شاید جالب باشد بدانید که زبان چینی حروف الفبا ندارد بلکه از یک سری اشکال و کاراکتر ها برای نوشتن استفاده می کند. شاید تا اینجای کار برای بسیاری که سوالشان این بود که زبان چینی چند حرف دارد؟ کمی گیج کننده به نظر بیاید ، اما برای بهتر شناختن این زبان، بهتر است این مقاله را دنبال کنید.

در زبان چینی از کاراکتر ها برای نشان دادن کلمات استفاده می شود ، این کارکتر ها معمولا با در کنار هم قرار گرفتن، نشان دهنده یک کلمه هستند. در زبان چینی حدود ۵۰۰۰۰ الی ۸۰۰۰۰ کاراکتر وجود دارد. اما ناراحت نباشید، شما نیاز نیست تمام این کاراکتر ها را یاد بگیرید. برای خواندن و نوشتن یک مطلب معمولی حدودا به یادگیری ۳۰۰۰ کارکتر نیاز دارید. از کنار هم قرار گرفتن این کارکتر ها کلمات زبان چینی پدید می آیند. در برخی از این کلمات یک کاراکتر خاص زبان چینی می تواند معنی کامل یک کلمه را داشته باشد. زبان چینی به دلیل گستردگی دارای چند نوع مختلف از نوشتار این کاراکترهاست، که در سیستم های مختلف ممکن است با هم تفاوت هایی را داشته باشند.بسیاری به همین دلایل،  زبان چینی را زبان مشکلی می دانند. اما با گذشت زمان یادگیری این زبان برای زبان آموزان می تواند بسیار راحت تر شود.

زبان رسمی مردم چین ماندارین (Mandarin،خن یو، پوتانگ خوآ،جونگ ون) نام دارد که معمول ترین لهجه آن، پکنی است. ماندارین علاوه بر چین، زبان رسمی تایوان نیز هست. بالغ بر ۱/۳ میلیارد نفر در دنیا به این زبان صحبت می کنند و این مقدار تکلم یک زبان بیش از هر زبان دیگری در تمام جهان است. ماندارین، زبان رسمی کشور چین و یکی از شش زبان رسمی مورد استفاده سازمان ملل (UN) می باشد. ماندارین در چین به عنوان زبان اصلی و معیار توسط دولت، رسانه‌ها و سیستم آموزشی مورد استفاده قرار می گیرد. علاوه بر این، ماندارین تا میزان زیادی بر مبنای گویش شهر بیجینگ و برخی دیگر از گویش‌ های منطقه شمالی چین استوار است. زبان ‌های دیگری نیز در چین تکلم می‌ شوند که مهم ترین آنها شامل: یو (کانتونی)، شیانگ، گن، هاکا، مین و وو می باشند. این زبان های چینی هر چند که در مقابل یکدیگر قابل درک نیستند اما در طبقه ‌بندی گویش قرار می‌گیرند (اما بر این مبنا باید به عنوان یک زبان طبقه‌بندی شوند). البته این زبان‌ها به دلایل جامعه ‌شناختی و سیاسی در حوزه گویش قرار گرفته ‌اند، در حالی که این گویش‌ ها به لحاظ تفاوت‌ های ریز و درشت بسیاری که دارند چندان برای یکدیگر قابل فهم نیستند.

اهمیت تُن ها در زبان چینی

فرق عمده زبان چینی ماندارین با اکثر زبانهای دیگر جهان در آهنگین بودن آن می‌باشد. بدین صورت که هر هجا در این زبان (chang, chung, bei, ba, lai و…) در ۴ آهنگ و تعدادی از هجاها نیز بصورت استثنائی در ۵ آهنگ تلفّظ می‌شوند.

    در آهنگ اوّل هجا به صورت یکنواخت و کشیده تلفظ می‌شود.

    در آهنگ دوّم، در هنگام تلفّظ هجا صدای فرد به صورت تدریجی به سمت بالا می‌رود.

    در آهنگ سوّم صدای فرد ابتدا به سمت پایین سقوط می‌کند و سپس به سمت بالا اوج می‌گیرد.

    در آهنگ چهارم هجا بصورت دفعی و ضربتی تلفّظ می‌شود.

    تلفّظ پنجم هم که بصورت استثنائی در برخی هجاها وجود دارد فاقد آهنگ است و هجا بصورت معمولی بیان می‌شود.

مثال از آهنگ‌ها                                       

به عنوان مثال هجای ma در آهنگ اوّل معنی مادر را می‌دهد و بدین شکل نوشته می‌شود:(媽/妈). در آهنگ دوّم معنای کَنَف را می‌دهد و بدین شکل نوشته می‌شود:(麻). در آهنگ سوّم معنی اسب را می‌دهد و بدین شکل نوشته می‌شود:(馬/马). در آهنگ چهارم معنای توامان سرزنش کردن و توهین کردن را می‌دهد و بدین شکل نوشته می‌شود:(罵/骂). در آهنگ پنجم به عنوان جزء پایانی جمله سؤالی بکار می‌رود و جمله را سؤالی می‌کند و بدین شکل نوشته می‌شود:(嗎/吗).

خط چینی

 خط چینی یکی از جلوه های هنر چین و از قدیمی ترین روش های نگارش در دنیا است. در این خط حدود پنجاه هزار نشانه تک هجایی وجود دارد که در کنار نشانه های دیگر معناهای متفاوتی پیدا می کند. از یک دانش آموز دبیرستانی در چین انتظار می رود که با شش هزار نشانه آشنا شده باشد و یک فرد خارجی، قبل از مطالعه متون ساده چینی، باید حداقل چهارصد نشانه اصلی و پایه ای این زبان را آموخته باشد.

نگارش در زبان چینی 

۱٫چینی سنتی یا کلاسیک

۲)چینی ساده‌شده

مورد اوّل خط اصیل زبان چینی می‌باشد که از سده‌های دور برای نگارش این زبان به کار می‌رفته است و اکنون در کشورهای جمهوری چین (تایوان)، هنگ کنگ،ماکائو و چینی‌های مقیم ایالات متّحده و غرب رایج است. مورد دوّم ساده شده همان خط سنّتی است که در جمهوری خلق چین و سنگاپور رایج است. این خط به دستور مائوزِدونگ مؤسّس جمهوری خلق چین از ساده کردن خط سنّتی به دست آمده است.

تعداد نویسه‌های این زبان که در چینی به آنها خَنزی (汉字) به طور سنّتی بالغ بر ۷۰٬۰۰۰ تا ۸۰٬۰۰۰ عدد می‌باشد که البته امروزه همگی آنها (جز برای کاربردهای ادبی و مطالعاتی) منسوخ شده‌اند و در حال حاضر یک چینی یا یک خارجی که می‌خواهد چینی بیاموزد، برای آنکه بتواند بگوید سواد کامل دارد باید تنها حدود ۱۰٬۰۰۰ کاراکتر را بخواند و بنویسد.

در موسسه ی استادیوم اساتید با تجربه ی ما اماده ی ارائه ی بهترین خدمات در زمینه ی اموزش خصوصی زبان چینی به شما عزیزان می باشند.